Troche z życia tancerzy…:)

21 kwietnia, 2009 at 8:18 pm (Uncategorized)

1. Ile masz lat?
24.

2. Z jakiego miasta pochodzisz?
Warszawa.

3. Twoje miejsce zamieszkania?
Warszawa.

4. Ksywka/pseudonim artystyczny?
Niestety brak spektakularnych ksywek do sprzedania.

5. Ile miałeś/aś lat gdy zacząłeś/aś tańczyć?
Miałam 6 lat i sama bardzo chciałam tańczyć taniec towarzyski po obejrzeniu pokazu pary w telewizji.

6. Czy się jeszcze uczysz?(jeśli tak napisz do jakiej szkoły chodzisz)
Próbuję studiować – jestem na V roku kulturoznawstwa Uniwersytetu Warszawskiego

7. Czy kiedykolwiek pobierałeś/aś profesjonalne lekcje tańca?
Brałam lekcje tańca towarzyskiego na poziomie turniejowym.

8. Jak określiłbyś/abyś swój styl tańca?
Kobiecy, energetyczny, emocjonalny.

9. Dlaczego akurat taniec? Co takiego wyjątkowego jest w tańcu?
Można nim wyrażać emocje, ale myślę, że jak miałam 6 lat to o tym nie myślałam. Wtedy chyba najbardziej w tańcu podobały mi się piękne sukienki i fryzury i buty na obcasach. Z czasem odnalazłam właśnie w tańcu miejsce na wyrażenie siebie.

10. Czy taniec to Twoja jedyna pasja? Jakie inne talenty i hobby posiadasz?
Myślę, że mam ogólnie talent muzyczno- rytmiczny. Grałam przez kilka lat na pianinie, co wyćwiczyło mi słuch – mam dobrą pamięć do muzyki i myślę, że mogłabym dobrze śpiewać, gdybym poświęciła temu więcej czasu. Tymczasem śpiewam dla przyjemności, a moim małym marzeniem pozostaje zgłębienie tej sztuki. Bardzo chciałabym podróżować i mam nadzieję, że już różne egzotyczne zakątki świata na mnie czekają. J Niestety nie mam czasu, żeby realizować tę pasję, wiec pozostaje mi zadowolenie się wyjazdami na kongresy taneczne w mniej egzotyczne europejskie miejsca.

11. Kto jest Twoim ulubionym tancerzem/choreografem?
Jak na razie nie widziałam ich wielu osobiście, ale uwielbiam choreografie Natalie Wagner. Poza tym pewnego rodzaju legendą pozostaje dla mnie gwiazda amerykańskiej edycji YCD Mia Michaels.

12. Czy ktoś z Twoich bliskich/rodziny również tańczy zawodowo/profesjonalnie?
Tylko dla przyjemności i we własnym stylu.

13. Czy masz na swoim koncie profesjonalne występy? Jeśli tak, wymień je.
Mam za sobą niezliczoną ilość turniejów tańca towarzyskiego – w tym różnego rodzaju Grand Prix, Mistrzostwa Okręgu Warszawskiego, Mistrzostwa Polski, międzynarodowe turnieje IDSF. W tej chwili występuję na kongresach salsy z pokazami w duecie oraz z grupą m.in. w Paryżu, Berlinie, Ulm, Frankfurcie, Pradze, Szwecji. Od pół roku występuję także w musicalu „Awantura w piekle” w warszawskim teatrze Rampa.

14. Jakie oczekiwania/nadzieje wiążesz ze swoim udziałem w programie?
Poza doświadczeniem tanecznym program traktuję także jako nowe doświadczenie życiowe, które jest zagadką, ponieważ tak naprawdę niewiadomo, co się wydarzy. Mam nadzieje na pozytywne niespodzianki. Na pewno chciałabym się pokazać jako wszechstronna tancerka. Chciałabym znaleźć swoje miejsce w tańcu – przekonać się, na co mnie stać i co mogę osiągnąć.

15. Jak zamierzasz olśnić widzów programu?
Swoją wszechstronnością, pozytywna energią i autentycznością.

16. Gdzie chciałbyś/abyś być za 10 lat i co chciałbyś/abyś robić?.
Za 10 lat będę miała 33 lata to już czas, kiedy będzie można realizować się jako choreograf i nauczyciel tańca. Chciałabym mieć swój własny zwarty i gotowy zespół tancerzy i stworzyć prawdziwy musical oparty o muzykę latynoską.

17. Niezapomniane wydarzenie, największe przeżycie związane z tańcem?
W tej chwili mogę powiedzieć, że to wyróżnienie przez naszą gwiazdę w Lizbonie. Z wcześniejszych wydarzeń – pierwsze występy taneczne na deskach teatru.

18. Twoje motto życiowe?
„Nie przegapiaj drobnych radości życia, goniąc za tymi wielkimi”. W ogóle mi się nie udaje żyć według tego motta, ale bardzo bym chciała. J I jak do tej pory realizuję inne motto: „łap życie za rogi”.

19. Czego nauczyłaś/eś się dotychczas w programie? (podczas poszczególnych etapów – casting, Lizbona)
Nauczyłam się wytrwałości w dążeniu do celu i tego, że trzeba robić swoje i nie oglądać się na innych. Czerpania przyjemności z niespodzianek, które na nas czyhają na każdym kroku.

20. Jakiej muzyki słuchasz i do jakiej muzyki uwielbiasz tańczyć?
Słucham różnej muzyki, w zależności od nastroju od r’n’b, soulu, jazzu po house, acid jazz. Najwięcej słucham i NIE tańczę w samochodzie – tu rodzaj muzyki w zależności od upodobań radiostacji. Tańczę do każdej muzyki niosącej w moim mniemaniu jakiś ładunek emocjonalny.

21. Z jaką gwiazdą chciałbyś/ chciałabyś wystąpić na scenie?
Z Beyonce.

22. Ideał mężczyzny?
Ideał mężczyzny: męski – wbrew pozorom nie takie łatwe … pewny siebie, opiekuńczy, ale bez przesady, przystojny, szczupły, z pasją do czegokolwiek – najlepiej sport albo sztuka.

23. Co cię zachwyca?
Polska wieś wiosną i latem, zapach deszczu, gdy jest ciepło, małe kotki, odmienne i egzotyczne kultury i obyczaje.

24. Co cię denerwuje?
Głupota, sknerstwo, pesymizm życiowy, obrażalstwo (nie wiem czy takie słowo istnieje, ale wkurza mnie, jak ktoś się obraża).

1. Ile masz lat?
Mam, na szczęście jeszcze 19 lat.

2. Z jakiego miasta pochodzisz?
Pochodzę z Poznania.

3. Twoje miejsce zamieszkania?
Aktualnie mieszkam w Warszawie. Choć prawdopodobnie nie na długo.

4. Ksywka/pseudonim artystyczny?
Nigdy nie miałem żadnej ksywki, wystarczyło Mieszko. I każdy wiedział, o kogo chodzi.

5. Ile miałeś/aś lat gdy zacząłeś/aś tańczyć?
Taniec w moim życiu był od zawsze, ale ja raczej byłem biernym obserwatorem tego, co się dzieje. Miałem swoich idoli, których podziwiałem. Aż tu nagle, gdy miałem 16 lat koleżanka zaprowadziła mnie na zajęcia z hip hopu. Które bardzo mi się spodobały jako, że byłem jedynym chłopakiem w grupie liczącej około 20 osób.

6. Czy się jeszcze uczysz?(jeśli tak napisz do jakiej szkoły chodzisz)
Zaraz po liceum poszedłem na studia, na kierunek grafiki komputerowej. Ale pochłaniały one sporo czasu i pieniędzy, więc po kilku miesiącach rzuciłem je. Głównie z powodu tańca.

7. Czy kiedykolwiek pobierałeś/aś profesjonalne lekcje tańca?
Od samego początku miałem to szczęście, że trafiłem na dobrych i znających się na rzeczy instruktorów tańca. Od tamtego czasu coraz częściej bywałem na zajęciach z innych styli. Jeździłem na warsztaty taneczne. Dziś szkolę się regularnie w Polsce i za granicą.

8. Jak określiłbyś/abyś swój styl tańca?
Styl, który tańczę określiłbym jako lyrical hip hop z elementami tańca współczesnego. Z niewielkim wpływem poppingu.

9. Dlaczego akurat taniec? Co takiego wyjątkowego jest w tańcu?
Wybór na taniec padł po wielu latach prób i sprawdzania się w innych sportach, m.in. w piłce nożnej, siatkówce, pływaniu. Myślę, że po prostu musiałem w jakiś sposób dojrzeć do tańca. Bo jego wyjątkowość polega właśnie na tym, że nie jest on tylko sportem, ani tylko sztuką. Jest i jednym i drugim. Rozwija zarówno fizycznie, jak i duchowo. Pozwala nam przekazać wiele emocji poprzez formę, jaką jest ruch. Kiedy zamykam się w taneczny świat to przestaje istnieć dla mnie wszystko inne. Taniec jest moją odskocznią. Miejscem i czasem, w którym odnajduję spokój i prawdziwego siebie.

10. Czy taniec to Twoja jedyna pasja? Jakie inne talenty i hobby posiadasz?
Poza tańcem pochłania mnie nieodłączna mu muzyka. Stąd właśnie wziął się beatbox. Który niestety na dłuższą metę może denerwować ludzi z mojego otoczenia. Dodatkowo zajmuję się grafiką. Tworzeniem jej oraz przeróbką zdjęć.

11. Kto jest Twoim ulubionym tancerzem/choreografem?
Ciężko jest wskazać jednego ulubionego tancerza. Ale na pewno na pierwszym miejscu na mojej (długiej) liście znajduje się Mia Michaels.

12. Czy ktoś z Twoich bliskich/rodziny również tańczy zawodowo/profesjonalnie?
Na co dzień obracam się w środowisku tanecznym. Dlatego też moi najbliżsi przyjaciele to tancerze. Mój brat swego czasu też tańczył zawodowo.

13. Czy masz na swoim koncie profesjonalne występy? Jeśli tak, wymień je.
Scena nie jest mi obca. Wiele razy występowałem publicznie. Lecz nigdy dotąd nie brałem udziału w żadnym poważniejszym projekcie.

14. Jakie oczekiwania/nadzieje wiążesz ze swoim udziałem w programie?
W programie mam nadzieję, że spotkam wspaniałych ludzi i tancerzy. Liczę na ciekawe doświadczenia związane z nowymi stylami tańca, w których dotychczas nie miałem przyjemności się sprawdzić oraz sporą dawkę adrenaliny, której niewątpliwie dostarczy mi milion par oczu wpatrzonych w to, co ja wyczyniam na scenie.

15. Jak zamierzasz olśnić widzów programu?
Nie szykuję nic specjalnego dla widzów programu. Wyznaję zasadę, że mój taniec i osobowość będą wystarczająco olśniewające. Bo któż jest bardziej zadufany w sobie z całej szesnastki jak nie ja!

16. Gdzie chciałbyś/abyś być za 10 lat i co chciałbyś/abyś robić?.
Za 10 lat chciałbym móc wybrać miasto, które żyje tańcem, pomiędzy Londynem, Paryżem, Nowym Jorkiem i Los Angeles, w którym mógłbym zamieszkać na dłużej, lecz nie na zawsze… Na pewno będę wracał do Polski. Aby tu przyczynić się do rozwoju tańca. Poza tym chciałbym zapracować sobie na miano uznanego i wartościowego tancerza. Mam nadzieję też, że kiedyś otworzę własne studio taneczne wraz moją ekipą „Belong 2 Beat”. Obok tańca, nadal chcę rozwijać swój warsztat graficzny. I mieć alternatywę, żeby nie popaść w rutynę związaną tylko i wyłącznie z tańcem (!).

17. Niezapomniane wydarzenie, największe przeżycie związane z tańcem?
Największy wpływ taneczny miał na mnie mój pierwszy wyjazd do Londynu. Do Pineapple Dance Studio i Husky Studio, kiedy to pierwszy raz w życiu spotkałem się z najlepszymi tancerzami w Europie. I uczęszczałem do nich na zajęcia. Podróż ta utwierdziła mój kierunek rozwoju w tańcu. Poszerzyła horyzont o nowe style i kazała ciężko pracować nad muzykalnością.

18. Twoje motto życiowe?
Pytanie powinno dotyczyć raczej filozofii życiowej. Ale próbując zebrać wszystko w jedno zdanie wychodzi mi coś takiego: „Szczęście leży na ulicy, wystarczy po nie sięgnąć. Naucz się to dostrzegać”.

19. Czego nauczyłaś/eś się dotychczas w programie? (podczas poszczególnych etapów – casting, Lizbona)
Za najważniejszą rzecz, której nauczyłem się w programie dotychczas uważam przełamanie się przed kamerami, które mnie na początku krępowały. Teraz zaś czuję się coraz swobodniej i powoli już tracę poczucie nieustannej obserwacji. Na castingu nauczyłem się znosić stres, co przyniosło całkiem pozytywny rezultat. Cieszę się też z zajęć Salsy w Lizbonie, ponieważ jest to mój krok naprzód w tańcu w parze.

20. Jakiej muzyki słuchasz i do jakiej muzyki uwielbiasz tańczyć?
Przekrój muzyki, której słucham jest bardzo szeroki, od hip hopu i r’n’b przez house aż po rock. Staram się być otwarty na wszystkie rodzaje. Bardzo sobie cenię pianino w piosenkach, stąd też moje zamiłowanie do akustycznych coverów większości utworów. W tańcu jest bardzo podobnie. Czasem lubię potańczyć do lirycznych piosenek, a czasem do totalnego hardcore’u.

21. Z jaką gwiazdą chciałbyś/ chciałabyś wystąpić na scenie?
Odkąd tylko odkryłem MTV jako dzieciak, moim marzeniem stało się zagrać w teledysku Missy Elliot. Ale jeśli miałbym występować na żywo na scenie z jakąś gwiazdą, to byłby to duet – Justin Timberlake i raper T.I.

22. Ideał kobiety?
Co do wyglądu to są gusta i guściki. Dlatego nie będę się rozpisywał na ten temat. A raczej poświęcę swoją uwagę temu, co ukryte. Mój ideał musi wiedzieć, czego chce i do tego dążyć. Gdy trzeba, pokazując pazur. Powinna być niezależna. Czasem powinna mówić bez przerwy, a czasem słuchać bez słowa. Marzycielka, która pozwala sobie dosyć często oderwać się od ziemi. Nie dbając o to, co myślą „inni”.

23. Co cię zachwyca?
Zachwycam się naprawdę wieloma rzeczami. Czasem jest to błahostka, a czasem bardzo wyszukana rzecz. Lecz najbardziej fascynują mnie ludzie. A dokładniej mówiąc, sposób, w jaki przekazują sobie słowa, myśli i uczucia.

24. Co cię denerwuje?
Najbardziej denerwuje mnie arogancja i hipokryzja. Kiedy wypowiadają się o czymś, nie posiadając w ogóle na dany temat wiedzy. Choć z równowagi wyprowadza mnie tylko wjazd na moje ambicje. Gdy ktoś mówi mi, że czegoś nie mogę zrobić, albo jestem za młody na to, żeby cokolwiek wiedzieć. Zdaję sobie sprawę, że nie jestem jakoś meeeeega doświadczony przez życie. Ale zapewniam, że sporo już przeżyłem.

Hmm to były wywiady z moimi ulubionymi uczestnikami You Can Dance, którzy niestety odpadli i bardzo nad tym ubolewam:(. Ponieważ moim zdaniem oni naprawde świetnie tanczyli i zasługiwali na to aby zostać znacznie dłużej w programie. Mieli tą pasje do tańca i ich taniec naprawde mógł wzbudzać prawdziwe emocje.